Ja...hier zit ik dan met zoals het heet, klotsende oksels en zweet in mijn handen en ja...ik hoor in bed te liggen, maar ik overbrug mijn tijd van 20 minuten totdat ik mijn volgende opgeloste-pil kan innemen. Anti-biotica...
En het is toch echt waar....een borstontsteking...
Waar ik hieronder er nog een nachtje over wilde slapen komt nu met veel geweld binnen. Ot mag nu niet eens drinken. Een kuur van 7 dagen. Vanuit mijn natuur kan ik er een 'mooie' draai aan geven en denken; het is goed...het is heel fijn geweest, er zat geen voeding meer in...maar het valt rauw. Het is zo fijn om zelf te voeden. Ipv te voeden, geef ik opeens een fles. Dat is ook voeden, maar wanneer je praat over ik zit te voeden, dan denk je aan de borst en niet aan een fles. Raar, hoe zich dit in taal uit.
Toch lig ik naast mijn mannetje in ons grote bed, mijn hoofd tegen de zijne. Hij drinkt zijn fles leeg, rekt, duwt zijn hoofd iets naar achter tegen mijn arm en valt in een heerlijke slaap. Hij is zo mooi...en ook met fles kan ik werkelijk van hem genieten.
Naast ikzelf, heeft ook Boas een 3-daagse kuur achter de rug. Zijn koorts bleef maar en vanavond is Ot ook het bed ingegaan met 39,9....Nee, het wil hier nog niet echt lukken...
Hopelijk zijn wij er voor de rest van jaar van af, dat is een fijne gedachte!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten