Ik weet het nog goed. Ik kreeg les van Ton Martens op de academie [AKI] en toen deed hij dit al. Ik vond het toen al verrassend dat ik het altijd heb onthouden.
.Ik zag hem zo zitten op z'n knieen aan bijv. de Seine in Parijs...grote vellen en een grijs potloodje. Zijn manier van werken is nu weer een bron van inspiratie...Hoe?
Precies weet ik het nog niet, maar de foto's heb ik al gemaakt.
(wordt vervolgd...)
1 opmerking:
Dag Simone,
Onverwacht kom ik "mijzelf" tegen op jouw blog!
Leuk om zoiets, na zoveel jaren alweer, terug te lezen.
Maar heb je die herinnering niet uit Italië?
Het gekke is wel dat ik nog altijd een speciaal plekje langs de Seine zou willen frotteren. . .
Fijn dat het je zo goed gaat en hartelijke groet,
Ton Martens
Een reactie posten